بیشترمانی جان مهدی به دلیل گفتگوی سالم با شما بنه
چنتا از مدال هاشو باز کرد برای شما ببینی کیف کنی
درسته که خود این مدالها برای پست سنگینی میکنند، اما صرفا جهت تزریق محتوا براتون از 5 مرحله پذیرش سوگواری یک مقاله ای ارائه میکنم.
یک نظریه که توسط الیزابت کوبلر راس مطرح شده است، پیشنهاد میدهد که ما در مسیری متشکل از پنج مرحله مجزا قرار خواهیم گرفت که به ترتیب عبارتند از
- انکار
- خشم
- چانهزنی
- افسردگی
- پذیرش
- اولین مرحله در این نظریه، انکار است که میتواند به ما کمک کند که درد و رنج فقدان را برای خود کمرنگ تر کنیم. همزمان که ما واقعیت اتفاق افتاده را برای خود تغییر میدهیم، تلاش میکنیم که در برابر درد بسیار زیاد این فقدان دوام بیاوریم.
- تجربه خشم بعد از فقدان شخص محبوبمان، طبیعی است. نبود او ما را با احساسات شدید و دردناکی مواجه ساخته است و ما را مجبور به پذیرش واقعیت جدیدی کرده است. خشم احساسی است که به ما کمک میکند با این احساسات دردناک مقابله کنیم. خشم به ما کمک میکند که احساساتمان را بدون ترس از قضاوت شدن دیگران بروز دهیم. اما خشم یک نکته منفی نیز دارد. اینکه ممکن است ما را از دیگران دور کند. بودن در کنار دیگران میتواند به ما احساس بهتری دهد و احساس امنیت بیشتری کنیم.
- وقتی که مرحله چانهزنی شکل میگیرد، ما معمولاً به قدرتهای بالاتر یا هر چیزی که از توان ما بیشتر است، روی میآوریم. این یک واکنش به ضعیف بودن ذاتی ما انسانها در برابر برخی رویدادهای بیرونی است. جایی که ما هر چقدر تلاش میکنیم نتیجهای در پی نخواهد داشت.
این احساس بیچارگی، ما را به چانهزنی سوق میدهد. با این فرآیند ما احساس میکنیم که میتوانیم در موقعیتی که هیچ کاری از دستمان بر نمیآید، اوضاع را تحت کنترل خود درآوریم.- همزمان که هیجانات ما آرامتر میشوند، مه غلیظ احساسات کم کم محو میشود و حس فقدان بالاخره رنگ واقعیت به خود میگیرد. در این مرحله تنها احساسی که تجربه میکنیم غم و اندوه خالص است.
- زمانی که به مرحله پذیرش میرسیم، به این معنا نیست که دیگر رنج فقدان را تجربه نخواهیم کرد، بلکه به این معناست که ما دیگر در برابر شرایط به وجود آمده مقاومت نمیکنیم و دیگر تلاش بیهودهای نمیکنیم که شرایط را به چیزی متفاوت با آنچه که پیش آمده است تبدیل کنیم.
بنظر ما هر فرد در مرحله اول برای تفریح باز میکنه، شما نیز ازین غم بگذر و به مرحله پذیرش ورود کن.
ضمن اینکه انگیزه دادن به تمامی شما برای سرورهای آینده باعث افتخار هست، ناتوانی خودتون رو بر حساب تجربه کمتر بگذارید و بپذیرد رقیب قدرتمندی رو به روی شما بازی کرد.
بدین صورت.
Ultra KIll
پ.ن: امیر جان پستت رو خوندم تشکر از اینکه پاک کردی، چندمورد بگم خدمتت
1- داخل شمال شرق من برای شما و مجید پرشیا احترام قائل هستم
2- در مورد کتیبه، مورد اول اینکه اسپاونش داخل ساید ما بوده، مورد دوم بنده تنها 2 ساعت رفتم از دانشگاه مرخصی بگیرم که بیام برای سایدم بازی کنم!
ضمن اینکه با مولتی هانتر صحبت شده و ایپی لوگین زمان اتک مال بنده و آرمین نبوده!3- داخل پی نوشت پست اخر مشخص هست که همچنان خاکی هستیم. صرفا از نحوه مدیریت داخل سرور گذشته لذت نبردم
4- در مورد ارمین هم جفتمون از بازی همدیگه لذت بردیم با هم کیف کردیم چیزی باشه خودش میگه ازش دلخورم
حاجی ما کی پول کتیبه دادیم ک خودمونم نفهمیدیم
حالا چند دادیم برا جنگ. یونیک؟!